Ο ΚΑΙΡΟΣ...

Ο καιρος περναει πολλυ γρηγορα. ...ναι.

Χριτς!

Οχι τιποτα αλλο...

   Πω πω, μα ποσο καιρο εχω να ασχοληθω με τετοια; Θα ειναι που φτεί το χαρτι (και καλα). Να δω ποτε θα ξανακαμω πραγματα τετοια...

• 

Ὠήμε! Ἐάν ὐπήρχε ποδήλατο, καί κάτι σάν ...  χμμμ. Ἀρέ προχωρημένα πράματα. Έμείς  ἀκόμα δέν μπορούμε. Ἐμείς μόνο έχουμε τήν σάκα μάς, καί μπαίνουμε. Μόνο  μπαίνουμε...

Έ, ναί!!! Ἀδυνάτισα, (πολύ) καί τώρα πάω για άλλα. Κύριε, κύριε θά μέ συνδέσετε τώρα;

Ένα-δύο, ένα-δύο. Ακούγομαι ; Έλα κ.ε.π.ό., μέ πιάνεις! Έλα, μέ πιάνεις;;; ...Χμμμ... Καλάαα...

ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ.

Πρὶν ἀπὸ ὀτιδήποτε θὰ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τὶ ἀκριβῶς γυρεύουμε. Ποιὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ πρόβλημα, καὶ τελικὰ ποιο εἶναι τὸ αἴτημα.

Ἂν τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ εὐημερία, τότε δεν ἔχουμε παρὰ να βροῦμε πλουσιότερους καὶ να τοὺς εἴμαστε χρήσιμοι.

Ἂν τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ ἐλευθερία, τότε θὰ πρέπει να ἀλλάξουμε ῥιζικὰ τὸν τρόπο ποῦ σκεφτόμαστε. Ἡ ἐλευθερία συνοδεύεται καὶ ἀπὸ δυο ἄκομα καταστάσεις. Τὴν αὐτονομία καὶ τὴν αὐτάρκεια. Δεν γίνεται να εἶσαι ἐλεύθερος ἂν δεν εἶσαι αὐτόνομος καὶ αὐτάρκης. Βεβαία ἡ αὐτονομία καὶ ἡ αὐτάρκεια, στο σύστημα στο ὅποιο ζοῦμε, εἶναι μᾶλλον ἀνέκδοτα. Προφανῶς λοιπόν, ἢ ἀποχαιρετάμε τὴν ἐλευθερία, ἢ ἀλλάζουμε τις συνθῆκες ὥστε να εἴμαστε αὐτάρκεις, ἀφοῦ ὃ αὐτάρκης, δεν ἔχει λόγο να κυβερνιέται ἀπὸ ἄλλους, ἄρα εἶναι καὶ αὐτόνομς.

Τὸ σύστημα στηρίζεται στην κατασκευὴ ἀναγκῶν. Μὲ κάθε ἀνάγκη που κατασκευάζει καὶ ἀποδεχόμαστε, μας δένει μὲ ἄκομα ἔναν λόγο. Ἄρα ἡ ὁλικὴ ἀρνήσῃ τῶν ἀναγκῶν που μας προτείνεται να ἔχουμε, εἶναι ἕνα σοβαρὸ βῆμα για τὴν κατακτήσῃ τῆς ἐλευθερίας. Οἱ περισσότερες ἀνάγκες εἶναι παράγωγα φόβου καὶ ἰδεοληψίας.

Πραγματικότητα, εἶναι τὸ σύνολο τῶν συμβάσεων που κάνουμε, για να ὁρίσουμε τὴν καταστάσῃ τῶν πραγμάτων. Σὲ μία πραγματικότητα, τὰ πράγματα ἀλληλοϋποστηρίζονται ὥστε να ἐπαληθεύονται καὶ ὅλα μαζὶ να εἶναι μιᾷ δεδομένη καταστάσῃ. Αὐτὸ ὅμως δεν σημαίνει ὅτι ὑπάρχει μία πραγματικότητα, ἀλλὰ ἀντίθετα ὁ καθενὰς φτιάχνει τὴν δίκια τοῦ, μὲ βάσῃ τις ἀρχὲς καὶ τις ἀξίες τοῦ. Ὁποῖος ἀποδέχεται μιᾷ πραγματικότητα, ἐπειδὴ ἁπλᾶ τοῦ τὴν προτείνουν, ἐπειδὴ τὸν ξεγέλασαν ἢ ἐπειδὴ εἶναι βολικότερο ἀπ’τὸ να φτιάξει μιᾷ δικῇ τοῦ, εἶναι ἄξιος τῆς μοίρας του. Ἡ ἀποδοχὴ ξένης πραγματικότητας σημαίνει ἄμεσα κατάργηση τῆς αὐτονομίας, ἀφοῦ ἄλλος μοιράζει τοὺς ῥόλους, καὶ ἔμμεσα ὁδηγεὶ καὶ στην ἀπώλεια τῆς αὐταρκείας, ἀφοῦ ὁ ἀποδεχόμενος, δέχεται ὄσες ἀνάγκες του ὁρίσουν ἄλλοι ὅτι ἔχει.

Τὸ δυσκολότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι να δεχτεὶ κανεὶς να ἀλλάξει ὅλα ὅσα ἤξερε μέχρι τώρα, προκειμένου, να ἀποκτήσει ἐλευθερίᾳ. Ἡ ἐλευθερία εἶναι μία καταστάσῃ ὄχι ἀπαραίτητα εὔκολη. Δεν εἶναι ζήτημα ἐγωισμού, ὥστε να τὴν ἔχει κανεὶς καὶ να τὴν ἐπιδεικνύει, οὔτε προϊὸν ἀρρωστημένου ῥομαντισμοῦ. Εἶναι ἡ θεμελιώδης ἀποδοχὴ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ἱκανότητας καὶ τῆς χρησιμότητάς του. Μόνο μέσῳ τῆς ἐλευθερίας προάγονται οἱ πνευματικὲς ἀρετές, που ὁ ἄνθρωπος μπορεὶ να προσφέρει καὶ που εἶναι αὐτὲς που δίνουν νόημα στην ὑπάρξῃ τοῦ ἀνθρώπου ὣς εἶδος. Αὐτὸ βεβαία δεν σημαίνει ὅτι ἡ ἐλευθερία εἶναι δικαίωμα, ἀλλὰ κατακτήσῃ. Ὅποτε δεν εἶναι για ὅλους, ἀλλὰ μόνο γι' αὐτοὺς που τὴν ἀξίζουν. Ἔδω εἶναι καὶ τὸ κλειδί! Ὁποῖος δέχεται ξένες πραγματικότητες, ἀπαξιώνει τὴν ἐλευθερία του καὶ μοιραία τὴν χάνει. Ἐν προκειμένῳ, ἡ καταστάσῃ τῶν πραγμάτων στην κοινωνία σήμερα, εἶναι τέτοια, ἀκριβῶς ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι ἀπαξίωσαν τὴν ἐλευθερία τοὺς, πρὸς χάριν τῆς εὐημερίας. Τὰ περὶ ποιότητας ζωῆς εἶναι ἁπλῶς δικαιολογίες, γιατὶ ζωὴ χωρὶς ἐλευθερία δεν ἔχει καμία ἀπολύτως ποιότητα. Ἡ ποιότητα ζωῆς, εἶναι μιᾷ δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε πολύ. Στην πραγματικότητα εἶναι συγκεκαλυμμένη ὕβρις, ὅταν ξεπερνάει τὰ ὅρια τῆς αὐταρκείας.

Εἶναι δύσκολο να δεχτεὶ κανείς, ὅτι τὸ αὐτονόητό του, εἶναι ὕβρις. Γι’ αὐτὸ καὶ συνεχίζουν ὅλοι να κανοῦν τὰ ἰδία που τοὺς σκλαβώνουν αἰῶνες τώρα. Αὐτὸ εἶναι ζήτημα διαπαιδαγώγησης. Οἱ κρατοῦντες, ἔχουν φροντίσει καὶ ἔχουν διαλύσει τὴν οἰκογένεια, ὥστε τὰ παιδιὰ να μὴν ἔχουν συγκεκριμένο δρόμο στον ὅποιο θὰ βαδίσουν, καὶ παράλληλα ἔχοντας διαφθείρει τις μητέρες, μεγαλώνουν παιδιὰ ἄβουλα καὶ ἀνόητα, ὅτι πρέπει για να εἶναι δουλοπάροικοι.

“Δώσε τοὺς στολίδια καὶ γιορτές, καὶ θὰ γίνουν οἱ ἄντρες, γυναῖκες καὶ δεν θὰ ζητιάνε ἐλευθερία καὶ δεν θὰ σὲ ἐνοχλοῦν πια” εἶπε ὁ Κροῖσος στον νεαρὸ Κυρό, προκειμένου να κυβερνήσει ἀνενόχλητος τοὺς Λυδούς...

Ἡ λύσh δεν πρόκειται να δοθεῖ τῶρα. Τῶρα ἔχουμε πόλεμο. Ἡ μητέρες ἔχουν τῇ λύσῃ στα χέρια τοὺς. Ἂς διαμορφώσουν τὰ παιδιὰ τοὺς κατάλληλα. Ἂν δράσουν, για να ἰκανοποιήσουν τὸ ἐγὼ τοὺς, καὶ τις φοβίες τοὺς, τότε ὁ κόσμος θὰ συνεχίσει να εἶναι τὸ ἴδιο χάλια. Χρειαζόμαστε νέου τύπου ἀνθρώπους, μεγαλωμένους μὲ βάσῃ τὴν ἐλευθερία. Μόνον τότε, δεν θὰ ὑπάρξει χῶρος για πολιτικοὺς κομπογιαννίτες, καὶ νωθροὺς καὶ ἀβούλους πολίτες.

Δάφνη 1

Οἱ πρωινὲς δάφνες μοὺ πέσανε λίγο βαριὲς. Μέσ' σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιὲς, εἶδα ὅραμα μεγάλο!

Εἶδα λέει ὅτι τὰ νταβαντούρια στὴ Λιβύη, εἶναι ἐντελῶς στημένα. Στημένες ὁμάδες προβοκατόρων, ὑποκινούμενες, νὰ φωνάζουν μανιασμένα, ὅτι δὲν τοὺς ἀρέσει ποὺ δὲν τοὺς λείπει κάτι, καὶ χρειάζονται ἀκόμα! Τὶ χρειάζονται ἀκόμα; Ἔλα ντέ! Δὲν ἄκουσα κάποιον (μέσα στὴ μαστοῦρα μού, ἔτσι;) νὰ ζητάει κάτι ἄλλο, πέρα ἀπ'τὸ νὰ φύγει ὁ Καντάφι, ἀλλὰ χωρὶς νὰ λέει γιατί. Ὅπως ἔλεγαν παλιᾶ οἱ μπάχαλοι, ὅταν τοὺς ρωτοῦσες γιατὶ τὰ σπάνε; καὶ σοῦ ἀπαντοῦσαν:

-γιατὶ γαμιοῦνται

-ποῖοι γαμιοῦνται;

-ὅλοι!

-ποῖοι ὅλοι;

-ὁλοι, δὲ βλέπεις; γαμιέται τὸ κράτος, γαμιέται τὸ σύμπαν, γαμιέται ἡ κοινωνία.

Στἂ δικὰ μᾶς λοιπὸν, ἡ πεφωτισμένη δύση, δὲν φρόντισε, νὰ μᾶς ἐνημερώσει, γιὰ τὰ αἰτήματα τῶν ἐξεγερμένων, μᾶς διαβεβαίωσε ὅμως, ὅτι ὁ στρατὸς τοῦ Καντάφι εἶναι μισθοφορικός, (καὶ αὐτὸ τὸ ξέρει, ἔτσι, χωρὶς νὰ ἔχει συλλάβει οὕτε ἕναν μισθοφόρο), καὶ ὅτι οἱ ἄλλοι εἶναι ἐπαναστάτες. Καὶ πάλι δὲν μᾶς ἐξήγησε πῶς γίνεται ἕνα ἄοπλο, ἀπόλεμο πλῆθος, νὰ καταλάβει στρατιωτικὲς ἐγκαταστάσεις, ὑψηλῆς σημασίας, ποὺ τὶς φυλάνε ἐπαγγελματίες στρατιῶτες, εἰδικᾶ ὅταν βομβαρδίζεται ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἀέρος. Ἄν αὐτὸ γίνεται, τότε ὅλα τὰ ὅπλα ἀκόμα, καὶ τὰ πυρηνικᾶ, εἶναι ἄχρηστα. Αὐτὸ οὕτε ὁ Γκάντι δὲν τὸ κατάφερε!

Στὸ πίτσ-φυτίλι, ἡ Σοῦδα, ξαναθυμήθηκε ὅτι εἶναι ἀμερικανικὸ ἔδαφος, καὶ ἄρχισε νὰ γιομίζει ἀπὸ φιλειρηνιστὲς πρεζοναῦτες, πρόθυμους νὰ πεθάνουν γιὰ τὴ λεφτεριᾶ τῶν ἀραπάδων. Ὅπως τότε, ποὺ ἐλευθέρωσαν τοὺς Κροάτες, ἀπὸ τοὺς κακοὺς Σέρβους. Ἵδια καὶ ἀπαράλλαχτα, μὲ τὸν Φίλιππο, δημιουργῶντας πρῶτα ἐσωτερικὲς ἀναταραχὲς, καὶ μετὰ εἰσβάλλοντας. Ἀθάνατη Ἑλληνικὴ πατέντα! Τελικᾶ ἀκόμα οἱ Ἕλληνες κυβερνανε αὐτὸν τὸν κόσμο.

Οἱ Ἕλληνες, ποὺ ἀρνοῦνται πεισματικᾶ, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, νὰ μασήσουν τὴν παραμύθα τῆς ἄοπλης ἐξέγερσης. Ποὺ ὅσα κὶ ἄν τοὺς κάνουν, εὐτυχῶς ἀκοῦνε τὴ σοφὴ συμβουλὴ τῆς Ἀθηνᾶς, καὶ μένουν μόνο στὰ λόγια. Καὶ αὐτὴ ἡ στάση τοὺς, ἔχει φέρει τὸ κράτος σὲ ἀπόγνωση. Τὸ κράτος ποὺ μανιασμένα ζητάει πρόφαση γιὰ νὰ ἐπιβάλει σκληρᾶ μέτρα. Ὄχι αὐτὰ ποὺ ἀπλῶς μᾶς ξεβολεύουν, ἀλλὰ, ἄλλα, πολεμικᾶ, νὰ νιώσουμε καλᾶ ὅτι ἔχουμε κατοχῆ. Τὸ κράτος ὅμως (τὸ παγκόσμιο, ὄχι τὸ δικὸ μᾶς) ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη γιὰ μιᾶ ἀποτυχημένη ἐξέγερση. Προσπάθησε πολλάκις νὰ τὴν καταφέρει, ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ μπούλη, ἀλλὰ μάταια. Τί, ἐξωφρενικοὺς νόμους ἐπέβαλλε, τὶ θράσσος χρησιμοποίησε, τὶ σκότωσε κόσμο... Τζάμπα κόπος. Ἀναγκαστικᾶ, πρέπει νὰ βρεῖ ἄλλους νὰ τὴν κάνουν. Πού ἔχει φρέσκους βλάκες, ποὺ δὲν μᾶς ξέρουν; Ἔξω! Νὰ μιᾶ λαμπρῆ ἱδέα!

Φέρνεις κουβαλητοὺς κακομοίρηδες ἀπ' ἔξω, τοὺς στοιβάζεις γιὰ μερικὰ χρόνια σὰ σακιᾶ, καὶ μετὰ εἶναι εὐκολο νὰ νομίσουν ὅτι πρέπει νὰ διεκδικήσουν. Βάζεις ἐγκάθετους, ποὺ ἐσὺ τοὺς βρίζεις, ἀλλὰ δουλεύουν γιὰ 'σένα, καὶ τοὺς σιγοντάρουν, νὰ κάνουν ἀπεργία πεῖνας. Κάνεις τὰ πάντα γιὰ νὰ φανεῖς ἀνένδοτος, καὶ παράλληλα φροντίζεις οἱ ἐγκάθετοι, νὰ διατηροῦν τὴν ἀπεργία. Ὅταν ἀρχίσουν νὰ ψωφάνε οἱ βλάκες, σηκώνεται γενικὴ κατακραυγῆ, καὶ ἀρχίζουν διαμαρτυρίες ἀπὸ ἄλλους βλάκες εἰσαγωγῆς, καὶ ἀπὸ ντόπιους φλούφληδες, ἀλλοπαρμένους κὶ αἰθεροβάμωνες. Οἱ βλάκες εἰσαγωγῆς, ἐπειδὴ νιώθουν νὰ ἀπειλοῦνται καὶ νὰ ἀπαξιώνονται, γίνονται πολὺ μαχητικοί, καὶ μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν ἐδώδιμων, καῖνε τὸ σύμπαν. Σάματι ἔχουν τίποτα ἐδῶ, πέρα ἀπ'τὴ δυστυχία τούς;

Ὁπότε, κατεβάζεις στρατό, καταλύεις τὸ πολίτευμα μὲ τὴν συμπαράσταση τῶν προοδευτικῶν, καὶ ἐπιβάλεις στρατιωτικὸ νόμο, ἐπειδὴ σὲ παρακαλάνε ὅλοι νὰ τὸ κάνεις, γιὰ νὰ τοὺς σώσεις. Ἀφοὺ λοιπὸν, τοὺς ἔχεις σώσει ὅλους, καὶ δὲν κουνιέται τρίχα στὴ χώρα, δείχνεις μετά, τὸ φιλάνθρωπο καὶ ἀγαθὸ σοὺ πρόσωπο! Γιὰ νὰ σώσεις τοὺς εἰσαγώμενους βλάκες ἀπὸ τὴν πεῖνα, ἀλλὰ καὶ νὰ δώσεις λύση στὸ πρόβλημα τῆς λαθρομετανάστευσης, τοὺς νομιμοποιεῖς μὲ τὸν ὅρο νὰ γίνουν μπάτσοι. Γιατὶ ὅσο νὰ πεῖς, βλάκες-βλάκες ἀλλὰ γιὰ πόσο ἀκόμα οἱ δικοὶ σού, θὰ βαράνε τὰ ἀδέρφια, τοὺς πατεράδες καὶ τὶς γυναῖκες τούς; Ἄσε ποὺ 800Ε εἶναι πολλᾶ, ὅταν μπορεῖς νὰ ἔχεις τὸν Πακιστανό, μὲ 400. Καὶ ξέρεις τὶ ξύλο ἔχει νὰ ρίξει ὁ Πακιστανός; Δὲν ἔχει λόγο νὰ σταματήσει. Σὲ ἐχθρικὸ περιβάλλον ἦταν καὶ εἶναι, ἀλλὰ τῶρα εἶναι κράτος! Ἀφοὺ τέλειωσαν οἱ Γότθοι, οἱ Σλαβοι, καὶ οἱ Τοῦρκοι, θὰ φέρουν ἄλλα ἔθνη. Ποιὸς Ἀλλάριχος; Κάτσε νὰ δεῖς τὸν Ἀμπντοῦλ.

Πολὺ δάφνη σήμερα... πολὺ δάφνη...

Ναί, μασάω... (δάφνες)

Ἀπὸ τοῦδε καὶ στὸ ἐξῆς, ἐτοῦτο 'δῶ, ἀλλάζει χαρακτῆρα, καὶ γίνεται προφητικόν! Ὑπέροχα σενάρια γιὰ ταινίες, καὶ ἄλλα ἐδώδιμα θὰ εὐδοκιμοῦν ἐδῶ μέσα.

Λάβετε φάγετε. Τοῦτο ἐστὶ τὸ πτῶμα μού.

Στὸ παλιόσπιτο ἐτοῦτο...

Τὸ σπίτι μοὺ εἶναι ἐτοιμόρροπο καὶ γεμάτο ῥωγμές. Τὸ νερὸ μοῦ τὸ ἔχουν κόψει πρὸ καιροῦ, ὅπως καὶ τὸ ῥεῦμα καὶ τὸ γκαζι. Τὰ ποντίκια κάνουν πάρτι κάθε βράδυ καὶ εἶναι καὶ χειμῶνας καὶ ἔχει πολὺ κρύο καὶ δὲν ἔχω οὔτε σεντόνι νὰ σκεπαστῶ.

Ἀποφάσισα, ἀπὸ αὔριο λοιπόν, νὰ ἐρθω νὰ μείνω σπίτι σοῦ. Εἶσαι καλὸς καὶ φιλόξενος ἄνθρωπος καὶ θὰ χωρέσουμε. Θὰ τρώω ἀπ τὸ φαϊ σοῦ θὰ πίνω τὸ νερό σοῦ, θὰ πλένομαι στὸ μπάνιο σοῦ καὶ θὰ κοιμάμαι στὸ κρεβάτι σοῦ. Θὰ ἔχω λόγο γιὰ τὴν διαρρύθμιση τοῦ χώρου σοῦ, τὰ ἔργα που θὰ βλέπεις στὴν τηλεόραση καὶ φυσικᾶ θὰ χρησιμοποιῶ καὶ ὅλες τὶς ἄλλες συσκευὲς σοῦ. Τὸ ξέρω ὅτι θὰ σὲ στριμώξω λίγο ἀλλὰ πρέπει νὰ καταλὰβεις ὅτι ἔχω ἀνάγκη καὶ ἔχεις τὴν αὐτονόητη ὑποχρέωση νὰ μὲ περιθάλψεις. Κανονικᾶ θὰ ἔπρεπε νὰ πάω στὸν πλούσιο γείτονά σου, ποὺ ἔτσι κὶ ἀλλιῶς ἐβγαλε λεφτᾶ κλέβοντας, καὶ νὰ κατσικωθῶ ἐκεῖ. Θὰ τὸ κάνω, ἀλλὰ ἀφοῦ μείνω λίγο καιρὸ σπίτι σοῦ. Βέβαια αὐτὸς ἔχει συστήματα ἀσφαλείας καὶ μόλις μὲ βρεῖ θὰ μὲ ξαναστείλει σὲ σένα. Ἐσὺ ὅμως, ἔχεις κατανόηση καὶ θὰ μὲ κρατήσεις ἕ; Ἄνθρωπος εἶμαι κὶ ἐγώ! Καὶ τὸ καλύτερο δὲν στὸ εἶπα! Θὰ ἔρθουν καὶ ἡ γυναῖκα μοὺ μὲ τὰ παιδία μού! Δὲν μπορεῖ νὰ εἴμαστε χώρια! Ἄνθρωποι εἴμαστε κὶ ἐμεῖς!

Τί; Δὲν θέλεις; Ἀα ὄχι! Τότε θὰ μείνω μέσα στὸ σπίτι σοῦ καὶ δὲν θὰ φάω μέχρι νὰ πεθάνω, ἂν δὲν δεχτεῖς! Καὶ στὸ μεταξύ, θὰ πὼ καὶ στὰ κολλητάρια μοὺ νὰ σὲ ξεφωνίζουν γιὰ ἀφιλὸξενη, καὶ να σὲ καταγγεὶλουν στὴν διεθνὴ ἀμνηστία! Παλιοφασιστακι!!!

Ὅταν ἡ πολιτικὴ ἀντιγράφει τὴν τέχνη...

...συνήθως τὸ κάνει μὲ ἄσχημο τρόπο (τὴν χοντροκοπιᾶ τοῦ ἀπαίδευτου), καὶ γιὰ ἐντυπωσιασμὸ καὶ μόνον. Παρακολουθήσαμε σήμερα τὸν θλιβερὸ δήμαρχο, νὰ κατεδαφίζει ἀνατινάζοντας, ἕνα παλιὸ κτήριο στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ κάνει χῶρο, γιὰ μιᾶ νέα πλατεῖα, καὶ ὅπως εἶπε θὰ ἀκολουθήσουν κὶ ἄλλες ἀνατινάξεις.

Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶπε, εἶναι ὅτι ἔκλεψε μιᾶ ἱδέα τοῦ Ἀνδρό (δικὴ μοὺ δηλ), ποὺ χρόνια πρὶν εἶχε παρουσιαστεῖ στὸν Ὁρίζοντα Γεγονότων, στὰ πλαίσια τῆς ἔκθεσης "Σχέδιο Πόλης 1" 23/3 -1/4 07. Ἐπρόκειτο γιὰ μιᾶ ἡλεκτρονικό-μηχανικὴ ἐγκατάσταση, στὴν ὁποῖα, σὲ ἕναν τεράστιο χάρτη, ἐπέλεγες ποιὸ κομμάτι τῆς πόλης ἤθελες νὰ ἀδειάσεις καὶ σοὺ τὸ κατεδάφιζε, αὐξάνοντας ἔτσι τὸν χῶρο στὴν πόλη...

Δὲν εἶχα βέβαια τὴν ἀπαίτηση, νὰ μὲ εἰδοποιήσει ὁ δήμαρχος, γιὰ νὰ τοῦ μετατρέψω τὸ γεγονὸς σὲ ἔργο τέχνης, ἀφοὺ δὲν τὸν θεωρῶ ἰκανὸ νὰ σκεφτεῖ καλλιτεχνικᾶ, θὰ μποροῦσε ὡστόσο νὰ κάνει μιᾶ ἀπλὴ ἀναφορᾶ στὸ ἔργο ἀπ' τὸ ὁποῖο ἐμπνεύστηκε (ἔκλεψε λέγεται κανονικᾶ). Ἄς εἶναι! Τουλάχιστον ἀπεδείχθη, ὅτι ὁ δῆμος δὲν μᾶς ἔχει χεσμένους ὅπως νομίζαμε, ἀλλὰ μᾶς παρακολουθεῖ κανονικᾶ...

Στὴν φωτὸ φαίνεται μέρος τοῦ χάρτη, καὶ τῆς ὀθόνης τοῦ ὑπολογιστὴ ὅπου προβάλλονταν τὰ ἀποτελέσματα. Στὴν ἄκρη τοῦ χάρτη μέρος τῶν ὁδηγιῶν χρήσης.

ΠΛΩΤΗ ΤΕΧΝΗ Β'

ΠΛΩΤΗ ΤΕΧΝΗ

Ἐδῶ θὰ εἶμαι καὶ θὰ χαρεῖτε πολὺ νὰ μὲ δεῖτε! @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ 37, ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ, 10257 ΑΘΗΝΑ

ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210 8215341

ΤΗΛ.-FAX: 210 8215316 ΚΙΝΗΤΟ: 6944 811757 E-MAIL: info@entertainmentplus.gr

Αθήνα, 28 Αυγούστου 2010

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Με χαρά σας ανακοινώνουμε την έναρξη του πρώτου Φεστιβάλ ‘Πλωτή Τέχνη’ στην Α’ Πλαζ Αλίμου Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου.

·

Πρόγραμμα Αλίμου

2/9

9.00 - Στήσιμο πάρκου ‘Πλωτή Τέχνη’ – Εργοτάξιο καλλιτεχνών-εθελοντών

20.30 – Εγκαίνια Φεστιβάλ

21.00 - Show με φωτιές από τους Lazy Days

3/9

18.00 - Face painting και Εργαστήριο ζωγραφικής - ανακύκλωσης

19.30 – Προβολή Βίντεο & Παρουσίαση του έργου της ΑΚΤΟΥΡΟΣ

21.30 – Συναυλία Acoustic/Folk Rock Μουσικής από τους Waterpipes

4/9

18.00 – Face painting και Εργαστήριο ζωγραφικής - ανακύκλωσης

19.30 – Σύγχρονο Κουκλοθέατρο Μια Φάρμα για τα Ζώα από την ομάδα ‘Αστροναύτες’

21.00 – Συναυλία Ζακ Στεφάνου & Μπάντα ΚΟΑΛΑ

5/9

18.00 - Εργαστήρια με Τέχνες τσίρκου, Γλυπτική, Ανακύκλωση

20.00 - Καλλιτεχνικό-Κωμικό Fashion Show με έργα από το εργαστήριο ανακύκλωσης

21.30 - Jazz/Swing Συναυλία από τους Asturias

6/9

10.00-17.00 - Kαθαρισμός της παραλίας από ΜΚΟ Νέοι Ορίζοντες Φιλίας με εθελοντές.

Ημερομηνίες Φεστιβάλ ‘Πλωτή Τέχνη’:

1. Δημοτική Παραλία Αλίμου (Στάση ΤΡΑΜ Καλαμάκι) 2-6 Σεπτεμβρίου

2. Παραλία Μπάτη 20-26 Σεπτεμβρίου (Το πρόγραμμα θα επιβεβαιωθεί 7-10/9)

Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνήστε μαζί μας.

Με εκτίμηση,

Για την Entertainment Plus

Νίκος Αυλωνίτης , Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος

Γενική Διεύθυνση Καλλιτεχνική Διεύθυνση ‘Πλωτής Τέχνης’

ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μὲ τίποτα δὲν θέλω νὰ μειώσω τὴν σοβαρότητα τοῦ σημερινοῦ συμβάντος. Ὅμως ἔμαθα πιὰ νὰ βλέπω τὰ πράγματα, πίσω ἀπὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς δείχνουν. Ἄς δοῦμε λοιπὸν τὶ δεδομένα ἔχουμε... 1/ Ἡ προηγούμενη ἀποστολὴ εἶχε ἐμποδιστεῖ ἀπὸ τοῦς Ἱσραηλήτες, μὲ τὴν ἀπειλὴ βύθισης τοῦ πλοίου. Δὲν υπήρχε λοιπὸν κάτι ποὺ θὰ τοὺς ἐμποδιζε νὰ τὸ κάνουν καὶ τῶρα... 2/ Ἡ δικαιολογία τῆς ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας εἶναι βλακώδης. Ὅταν κάποιος πολιορκεῖ μιᾶ πόλη, τὸ κάνει γιὰ νὰ τὴν γονατίσει ἀπὸ τὴν ἐξαντληση, καὶ ὄχι απὸ χόμπι, ἄρα προφανῶς καὶ δὲν θὰ ἀφήσει κανέναν νὰ τὴν τροφοδοτεῖ, μὲ ὅτιδήποτε καὶ γιὰ κανέναν λόγο. 3/ Ποιὸς ἐφοπλιστὴς θὰ ρισκάρει τὸ πλοῖο τοῦ, γιὰ νὰ φάνε οἱ φτωχούληδες; Ἄν ἦταν τόσο φιλάνθρωπος δὲν θὰ ἦταν πλούσιος. 4/ Ἡ Τουρκία ἀπὸ καταβολῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, εἶχε καλὲς ὥς καὶ ἄριστες σχάσεις μὲ τοὺς Ἑβραίους. Πῶς ξαφνικᾶ τὶς χάλασε; Πῶς ξαφνικὰ κεφαλὴ τῆς νηοπομπῆς ἔγινε τὸ Τουρκικὸ πλοῖο; καὶ γιατὶ μόνο σὲ αὐτὸ ἔκαναν τόσο χαμὸ οἱ Ἑβραῖοι; 5/ Γιατὶ οἱ Ἑβραῖοι χτύπησαν τόόόόόσο μακριᾶ, στὰ διεθνῆ ὑδατα, καὶ δὲν περίμεναν νὰ μποῦν τὰ πλοῖα στὰ δικᾶ τοὺς, ὥστε νὰ ἔχουν καὶ καλὴ δικαιολογία; Κάτι Κασσάνδρες εἶπαν ὅτι ὅλα εἶναι στημένα καὶ κρίμα στοὺς καημένους ποὺ πεθάνανε ἄδικα. Γιατὶ συνυπολόγισαν (οἱ Κασσάνδρες) ὅτι γιὰ αἰῶνες οἱ Τοῦρκοι ἦταν ξεπαρεῶ ἀπ]τοὺς λοιποῦς μουσουλμάνους, ἀκριβῶς ἐξαιτίας τῶν καλῶν τοὺς σχέσων μὲ τοὺς Ἑβραῖους. Συνυπολόγισαν ἀκόμα ὅτι οἱ Ἰρανοί, εἶναι τὸ ἰσχυρότερο μουσουλμανικὸ κράτος, καὶ εἶναι πάντα ἔτοιμο γιὰ πόλεμο μὲ Ἀμερικανοῦς κὶ Ἑβραίους. Προφητεύουν λοιπὸν οἱ Κασσάνδρες, ὅτι μία πολεμικὴ ρήξη Τούρκων κὶ Ἑβραίων, καὶ μάλιστα μὲ νίκη τῶν Τούρκων, θὰ ἀπομάκρυνε τοὺς μουσουλμάνους ἀπὸ τὸ Ἰρᾶν, καὶ θὰ τοὺς συσπείρωνε γύρω ἄπ'τὴν (Ἀμερικανικὴ κατὰ τ'ἄλλα) Τουρκία, διώχνοντας κάθε ἐνδιασμὸ καὶ ἀπ' τοὺς πιὸ καχύποπτους. Πολὺ ποὺ χέστηκε ἡ διεθνὴς κοινότητα γιὰ τοὺς Παλαιστίνιους! Ἄν πραγματικὰ νοιαζόταν θὰ εἶχε λήξει ἀπὸ ἐτῶν τὸ ζήτημα μὲ αὐτὴν τὴν τσίμπλα στὰ ἀνατολικὰ τῆ Μεσογείου... Ἀντίθετα ὅμως, ὑποστηρίζει ἄμεσα αὐτὴν τὴν κατάσταση, καθῶς οἱ φανατικοὶ ξεσπιτωμένοι εἶναι τὰ καλύτερα πειραματόζωα γιὰ τὴν μελέτη τοῦ ἀστικοῦ πολέμου... Ξυπάτε κύριοι... Τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ἔρχεται ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ τὸ περιμένεις, καὶ ὅσοι πάνε νὰ σᾶς πείσουν γι'αὐτὸ δὲν θέλουν τὸ καλὸ σᾶς.

ΕΚΘΕΣΗ AΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια έξω από κάθε λογική επίθεση στην καθημερινή ζωή, στο βιοτικό επίπεδο και κυρίως στην αξιοπρέπειά μας. Η πραγματικότητα κατασκευάζεται από τη μια στιγμή στην άλλη στα παρασκήνια, γύρω από τραπέζια κερδοσκόπων και πλασάρεται με ταχύτατους ρυθμούς από όλα τα Μέσα ενημέρωσης εν χορώ. Τη μία μέρα πληροφορούμαστε ότι έχουμε γρίπη των χοίρων, την άλλη γρίπη των πτηνών, την επόμενη ότι αγγίζουμε την χρεοκοπία, ότι το έλλειμμα που χθες ήταν 3% σήμερα είναι 13%. Ολόκληρα πακέτα χρηματοδότησης, όπως το 4ο, εξαφανίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Η ανθρωπότητα πάσχει από μνήμη ψαριού. Συνείδησή της πλέον είναι η οθόνη. Είμαστε ό,τι μας λένε ότι είμαστε. Εν προκειμένω: "ένας λαός απατεώνων", θα έπρεπε "να είχαμε πουλήσει την Ακρόπολη προ πολλού", "πρέπει να δουλέψουμε κι άλλο" και να ζούμε λιγότερο... Τι συμβαίνει αν δεν χωράμε σ' αυτήν την καρτ-ποστάλ; Όσο θα φωνάζουν ότι έχουμε κρίση τόσο θα έχουμε κρίση. Όσο για τη "θεραπεία" αυτή σίγουρα θα μας στείλει πιο γρήγορα στο τέλος από την ίδια την "αρρώστια". Και εν τω μεταξύ τα κοράκια θα πετάνε από πάνω μας μέχρι εμείς να πειστούμε να κάνουμε τα πτώματα. Για ακόμα μια φορά λοιπόν, καλούμαστε να μην ξεχάσουμε, και να φωνάξουμε ότι είμαστε και θα είμαστε ακόμα ζωντανοί και άνθρωποι, κι ας επιμένουν όλοι ότι πρόκειται για λογιστική κομπίνα. Να χτενίσουμε ατάραχοι τα μαλλιά μας, αδιαφορώντας για τα στίφη των βαρβάρων, που αδημονούν να μας κατασπαράξουν. Ναι, η τέχνη είναι ψηλότερα απ αυτούς, και δεν ασχολείται μαζί τους. Έχει πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθεί. Την Δευτέρα 22/3/2010 εκθέτουμε την αδιαφορία και την απαξίωσή μας, στην αθλιότητα που μας γυροφέρνει. Στη μιζέρια που μας προτείνεται, απαντάμε «Ars longa. Vita brevis. Ο σουρεαλισμός σας δεν θα ξεπεράσει ποτέ τον δικό μας» ΕΚΘΕΣΗ AΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ Δευτέρα 22/3/2010 Ορίζοντας Κατεχάκη 54 e-mail: katehaki54@yahoo.com http://orizontasgegonotwn.blogspot.com

Γιάννης Μόραλης "ἐπιτύμβιο"

PARE KOSME! OLA TZAMPA!!!!!

.........Tὸ παρακάτω, εἶναι ἀκόμα ἕνα χρησιμο μέιλ ποὺ μοὺ ἦρθε. Ἔχω κόψει μόνο τὰ εὶρωνικὰ σχόλια τοῦ δημιουργοῦ τού, μόνο γιὰ οἰκονομία χώρου.

Subject: FW: Οι πρώτοι νεκροί από το εμβόλιο

.................................................... ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΛΑΒΑ. .................. ........................................ .... ............. http://www.promitheasblog.com:80/2009/10/sos-h1n1.html

Τετάρτη, 28 Οκτωβρίου 2009

SOS! Εφιάλτης. Επισήμως πλέον, οι πρώτοι νεκροί από το εμβόλιο H1N1. Τι συμβαίνει;

Το εμβόλιο κατά της γρίπης H1N1 «έδωσε» τους πρώτους νεκρούς. Πέντε (5) γυναίκες από τη Σουηδία, όλες νοσοκόμες που εμβολιάστηκαν ως κλάδος αναγκαίας προτεραιότητας εμβολιασμού -σύμφωνα με όλες τις κυβερνήσεις- είναι νεκρές από το φάρμακο-εμβόλιο της Pandemrix (GlaxoSmithKline). Οι περιπτώσεις «δηλητηριάσεων» από τους εμβολιασμούς χωρίς δυνατότητα διασταύρωσης, αφού υπάρχει πλήρης αποκλεισμός ακόμη και στους επιστήμονες. Ο Ομπάμα θέτει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τον ιό της γρίπης, αλλά δεν εμβολιάζει τις κόρες του (Obama's daughters are not to get "swine flu" jabs because of risk) Στο Μιλάνο, που έφθασε το εμβόλιο, 6 στους 10 γιατρούς αρνούνται να εμβολιαστούν. Τι συμβαίνει; Τα ΜΜΕ τι ρόλο έχουν στην απόκρυψη των πληροφοριών; Οι οδηγίες που σύμφωνα με το νόμο πρέπει να «συνοδεύουν» το εμβόλιο H1N1 της Novartis, στην Ιταλία αφαιρούνται, αλλά το Novartis διατίθεται! Εδώ οι οδηγίες που έχουν αφαιρεθεί: ΕΔΩ ΟΙ ΟΔΗΓΙΕΣ Λίγες οι επίσημες πηγές ενημέρωσης και πληροφόρησης. Μοναδική εφημερίδα που δημοσιεύει την καταγγελία για το εμβόλιο στη Σουηδία, είναι η «Expressen» De blev sjuka av vaccinet και η ιστοσελίδα «Flucase» FIFTH "SWINE FLU" VACCINE DEATH IN SWEDEN - VACCINATIONS STILL GO AHEAD AS PLANNED! Στην Ελλάδα τι συμβαίνει;

ΝΑ ΕΝΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

...καὶ εἰληκρινὴς ἐπιστήμων! http://en.wikipedia.org/wiki/Vilhjalmur_Stefansson

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ

Τὸ κυνήγι μαγισσῶν ξεκίνησε γιὰ ἄλλη μιᾶ φορὰ. Βρὲς κὶ ἐσὺ μὲ τὶ μοιάζει ἡ δικὴ σοὺ μάγισσα. Καπνίζει; Μήπως φτύνει στὸ δρόμο; Ἀνάβει λάμπα μήπως; Τρώει ζωάκια; Μήπως ἀκόμα χειρότερα ἔχει ζωάκι χωρὶς μικροτσίπ; Πίνει πολὺ νερὸ ἵσως; ΑΝΑΠΝΕΕΙ τὸν καθαρὸ ἀέρα μὰς καὶ τὸν βρωμίζει μὲ το χνῶτο τοὺ ποὺ εἶναι γεμάτο CO2; Βρὲς κὶ ἐσὺ τὴ μάγισσὰ σου καὶ κάφτηνε! Μόνο ἔτσι θὰ καθαρίσει ὁ κόσμος μὰς. Κὶ ἐπιτέλους! τὶ γυρεύουν τὰ ὅργανα τοῦ Σατανᾶ στὸν παράδεισό μας; Αὐτὲς ἦρθαν καὶ τὸν μαγάρησαν! Κάφτε τίς! Καὶ μὴν σὰς ξεγελάνε μὲ ρητορίες καὶ μαγγανεῖες ὅτι φταῑνε οἱ ἄγιοι πατέρες μάς -τὶ ἄγιοι θὰ 'τανε τότε- ποὺ τάχα κάναν καταχρήσεις. Τὶ καταχρήσεις, ποὺ ὅλα γιὰ τὸ καλὸ μας γίνονται. Κὶ ἄν γίνει λάθος, ἔ! ἄνθρωποι εἶναι. Μὰ μὴν ξεχνιόμαστε. Τὸ νοὺ μὰς στὸ κυνήγι. Κὶ ὅποιος βρεῖ περισσότερες θὰ ἔχει μπόνους!

ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΥΝΗΓΙΟΥ

1. Βρὲς ποιοὶ ἄλλοι ψάχνουν τὴν ἵδια μάγισσα.
2. Κάντε ὁμάδες. Ἔτσι δὲν θὰ νοιώθεις μόνος καὶ δὲν θὰ εἶσαι καὶ στόχος...
3. Ὁρίστε περίπου τῆ μάγισσὰ σάς. Τὸ "ἀκριβῶς" θὰ τὸ ὁρίσουν οἱ ειδικοί.
4. Πάρτε ὁ καθεῖς τὸ ὅπλο τού. Ὅτι ἔχει. Ἀπὸ τσουγκράνα μέχρι συκοφαντία.
5. Ξαμοληθήτε στὴν πραγματικότητα. Βρέστε τὴν καὶ φέρτε νὰ τὴν κάψουμε!

Μὴν διστάσετε! Γιὰ νὰ μοιάζει, εἶναι. Κάφτε τήν. Καλύτερα πολλοὶ ἀθῶοι νεκροὶ παρὰ ἕνας ἔνοχος ζωντανὸς. Βιάσου! Οἱ προγραφὲς ἄρχισαν! Κὶ ἄν δὲν τὰ καταφέρεις , μὴ σκᾶς! Πές τὸ σὲ μᾶς!

ΑΡΧΙΣΕ.....

Τὸ αὐτόνομον βασίλειον τοῦ Ἀνδρὸ ΔΕΝ ἀναγνωρίζει τὴν "παγκόσμια" κυβέρνηση-καπέλο (κατοχικὴ) τῶν G20. .

Το ψηφοδέλτιο του ΑΝ.Δ.Ρ.Ο.ΚΟΜ

.................... ................. ....... ......... ........... ........ ....... ... ...... .................. .................. ......... ................... ............Τὸ ψηφοδέλτιον συνεπληρώθη καὶ ἐδημοσιεύθη. Κάτεβάσατε καὶ ἐκτυπώσατε ἄπασας τὰς σελίδας (5) καὶ συγκολήσατε αὐτὰς μὲ σελοτέιπ (ἕνα καλὸ ὅμως). Ἄρατε αὐτὸ εἰς τὸ ἐκλογικὸν σὰς κέντρον, καὶ θέσατε αὐτὸ ἐντὸς τοὺ φακέλου. Κατὸπιν ψηφήστε. .................................................... ................... ......................................... ................................ ..........ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Ὅταν βάζετε τὸ ψηφοδέλτιον εἰς τὸν φάκελον νὰ εἶσθε ἐντὸς τοῦ παραβάν! Οἱ ψηφοφορία εἶναι μυστικῆ. ............................................................................................ ................................................................... .........Τῶρα θὰ ἔχετε τὶ νὰ ψηφίσετε! ........................................ .............. ..................... .................. ................................. .............................

ΣΤΑΘΕΡΟΤΙΣ...

Οι Οξυρρύγχειοι Πάπυροι ....................... Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα αλληλογραφίας του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου , στον φίλο του Ατίλιο Νάβιο , ο οποίος τον διαδέχεται στην διακυβέρνηση της Αχαίας και τον συμβουλεύει για το πώς μπορεί να χειριστεί τους Έλληνες. Οι πάπυροι βρέθηκαν στην τοποθεσία Οξύρρυγχος , εξ ου και το όνομα του τίτλου. ........................................................ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ … κερδίσαμε αγαπημένε Ατίλιε τον κόσμο με τις λεγεώνες μας , αλλα θα μπορέσουμε να τον κρατήσουμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρουμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης . Από τον Περσικό κόλπο , ως την Μαυριτανία και από την γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία , αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς , πως μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση θα έπρεπε πρώτος να ηταν ετούτος : Καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας ξένους λαούς αναλαμβάνουμε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους. Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε την συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για την δόξα της Ρώμης , πέθανε νέος , γιατι αλλιώς θα ήτανε οι Έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου. Αλίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μεμονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες , σε θεσμούς που αντέχουν στην ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των πολύχρονων έργων. Έχουμε την σοφία να μην θέλουμε να είμαστε δυσβάσταχτοι εκμεταλλευτές των λαών που υποτάχτηκαν στην εξουσία μας. … Αλλα δεν φτάνει να τους χαρίζουμε την ειρήνη και τάξη, γιατι αυτά είναι αρνητικά στοιχεία, είναι όροι, δεν αποτελούν την ουσία της ευδαιμονίας των ανθρώπων. … θα έπρεπε και της φιλοσοφίας και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνουμε μόνο στις δυτικές επαρχίες , γιατι εκεί που βρίσκεσαι εσύ , οι Έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλύτερα από μας. Ας επαναλάβουμε και εμείς την δυσάρεστη ομολογία του Οράτιου Φλάκκου : Graecia capta , ferum victorem cepti , et artes intulit agresti Latio.............................. ................................... .................................................... .................. .............................................ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ … Μάθε φίλτατέ μου Ατίλιε , πως όσοι θέλουν να είναι κοσμοκράτορες, πρέπει να έχουν νοοτροπία πατρικίων και όχι νοοτροπία ιππέων. ............................................................................... ............................................................................................ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ … Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο , αυθαίρετο και ατίθασο , αλλα και αληθινά ελεύθερο , ορθώνεται το «εγω» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί , οσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν , με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει , αλλα είναι πάντα νέα , δροσερή και το κάθε τι , χάρις σε αυτό το «εγω» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους. Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα. Το ίδιο «εγω» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων. Και ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλα δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες. Και εμείς τους συναντήσαμε , καλέ Ατίλιε, σε τέτοιους καιρούς και γι αυτό η κρίση μας γι αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή που κάποτε καταντά άδικη. Αλλα και πώς να μην είναι ; Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του , που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πως η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών , εχει τόση λίγη πίστη στον νόμο. Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι». Πείθονται μονο στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής , η όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν , τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η τον δόλο. Α! πόσο την χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους , τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη! Ο έλληνας εχει την πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο , μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις. Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική ; Πες τους : «Σας υπόσχομαι αλλαγή» Πες τους : «Θα θεσπίσω νέους νόμους» Αυτό αρκεί. Με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία τους , το αψίκορο πάθος του. Τι φαεινές συλλήψεις θα βρεις μέσα σε αυτά τα ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας της στιγμής! Εμείς δειλά-δειλά και μόνο με το χέρι του πραίτωρα τολμήσαμε , διολισθαίνοντας μέσα στους αιώνες να ξεφύγουμε από τους άκαμπτους κλοιούς της Δωδεκαδέλτου μας , και πάλι διατηρώντας όλους τους τύπους , όλα τα εξωτερικά περιβλήματα. Τούτη η υποκρισία των μορφών , όταν η ουσία αλλάζει , δείχνει πόση είναι η ταπεινοφροσύνη μας μπρος σε κάθε τι που είναι θεσμός και έθος και παράδοση, πόσο το παρελθόν και η συνέχειά του βαραίνουν στην πορεία μας και πόσο δίκαια αντέχουμε αιώνες εκεί που οι έλληνες εκάμφθησαν σε δεκαετηρίδες. … Μεσα στους πιο πολλούς έλληνες , άμα σκάψεις λίγο , θα βρεις ένα ισχνό υπερόπτη Κοριολανό , έναν άσημο εκδικητικό Αλκιβιάδη , ένα εγω μεγαλύτερο από την πατρίδα. Όχι βέβαια σε όλους , αλλιώς δεν θα υπήρχαν σήμερα πια ελληνικές πόλεις. Αλλα όποιος διοικεί , σαν κι εσένα , έναν λαό, πρέπει να γνωρίζει τις άρχουσες ροπές , που δεν φτάνουν βέβαια ως την φανερή ακρότητα του ωραίου αθηναίου η του δικού μας Γάιου Μάρκου , αλλα τείνουν προς τα εκεί. Οι πολλοί , από χίλιους δυο λόγους, γιατι είναι πιο μικροί και πιο αδύνατοι, σταματούν μεσοδρομίς. Μα και μ' αυτούς , το κακό γίνεται. … Οι έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος , θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία η στο δικαστήριο. Ο έλληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος , δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του , δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτεί. Και εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων , πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων , πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε αυτό και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση , το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στην γενικότητά του. Ετσι είναι πολλοί στις πόλεις που τώρα πρόκειται να διοικήσεις . Ετσι διαφορετικοί , αν όχι από μας , όμως από τους πατέρες μας , που θεμελίωσαν το μεγαλείο της παλιάς , της αληθινής μας δημοκρατίας. ........................................................ ................................. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ … Οσο περνούν οι αιώνες , τόσο εμείς και οι λαοί που κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές , ως που μια μέρα να μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στην μόνωση των μικρών μας εαυτών. Νομίζω ότι οι έλληνες επάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις είναι πρωτοπόροι σε αυτόν τον θανάσιμο κατήφορο. Δεν σου έκανε κιόλας εντύπωση καλέ μου Νάβιε , η αδιαφορία του έλληνα για τον συμπολίτη του; Όχι πως δεν θα του δανείσει μια χύτρα να μαγειρέψει , όχι πως αν τύχει μια αρρώστια δεν θα τον γιατροπορέψει , όχι πως δεν του αρέσει να ανακατεύεται στις δουλειές του γείτονα , για να του δείξει μάλιστα την αξιοσύνη του και την υπεροχή του , βοηθά ο έλληνας περισσότερο από κάθε άλλον. Βοηθά και τον ξένο πρόθυμα , με την ιδέα μάλιστα , που χάρις στους μεγάλους στωικούς , πάντα τον κατέχει , μιας πανανθρώπινης κοινωνίας. Του αρέσει να δίνει στον ασθενέστερο , στον αβοήθητο. Είναι κι αυτό ένας τρόπος υπεροχής… Λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του , κάτι άλλο θέλω να πω, αλλα μου πέφτει δύσκολο να σου το εξηγήσω. Θα αρχίσω με παραδείγματα, που αν προσέξεις , ανάλογα θα δεις και εσύ ο ίδιος πολλά με τα μάτια σου. Ακόμη υπάρχουν ποιητές πολλοί και τεχνίτες στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πλησίασέ τους καθώς είναι χρέος σου και πες μου αν άκουσες κανέναν από αυτούς ποτέ να επαινεί τον ομότεχνό του. Δεν χάνει τον καιρό του σε επαίνους ο έλληνας. Δεν χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται όμως τον ψόγο και γι αυτόν πάντα βρίσκει καιρό. Για την κατανόηση , την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από την συμπάθεια γι αυτό που κατανοείς , δεν θέλει τίποτε να θυσιάσει. Το κίνητρο της δικαιοσύνης δεν τον κινεί για να επαινέσει ότι αξίζει τον έπαινο. Όχι πως δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος , αλλα δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Θαυμάζει ότι είναι ο δικός του κόσμος. Κάθε άλλον τον υποτιμά ! Όταν ένας πολίτης άξιος , δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του , λέει ο έλληνας: αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιώτερός του , τι πειράζει αν και αυτός δεν αναγνωρίζεται; Ο εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον έλληνα την δυνατότητα να είναι δίκαιος. …Μόνον όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτομα μαζί , βλέπεις την συναδέλφωση και την αλληλεγγύη. Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικά. Γι αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφερόντων, και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του. ............................ ...................... .......................................................................................................................... ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ …Νάβιε , ο Κάτων από καιρό έχει πεθάνει και πέθανε μαζί του και η παλιά μας δημοκρατία. Τώρα βαδίζουμε κι εμείς τον δρόμο των ελλήνων ως που και οι δικοί μας εγωισμοί κάθε μέρα ωμότεροι και βιαιότεροι να σκεπάσουν με την πλημμυρίδα τους την Σύγκλητο και την αγορά και ολόκληρη την αθάνατη πόλη. .................................................... ................... .................................. .................................................................................. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΚΤΟ Εδώ και δυο εβδομάδες σου έγραφα για το φυγόκεντρο εγωισμό των ελλήνων. Δεν θυμάμαι όμως αν σου έγραψα το χειρότερο. Κινημένος από την ίδια εγωπάθεια , την ρίζα αυτή του κάθε ελληνικού κακού (ας βοηθήσουν οι θεοί να μην γίνει και των δικών μας δεινών η μολυσμένη πηγή) , ο έλληνας δε συχωράει στον συμπολίτη του καμία προκοπή. Όποιον τον ξεπεράσει , ο έλληνας τον φθονεί με πάθος και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίσει από εκεί που ανέβηκε θα το κάνει. Μα το πιο σπουδαίο , για να καταλάβεις τον έλληνα , είναι να σπουδάσεις τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τον φθόνο του, τον τρόπο που εφηύρε για να γκρεμίζει καλύτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του παλατιού , αλλα η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου , ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου την σάρκα σχεδόν ανέπαφη , να περιφέρει την ατίμωση και την γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες. Γιατι και την συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι έλληνες , οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Το να επινοήσεις ένα ψέμα για κάποιον και να το διαλαλήσεις , αυτό είναι κοινότυπο και άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε εξευτελίζει. Η τέχνη είναι να συκοφαντείς χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά ολόκληρη την συκοφαντία, μονο να την αφήνεις να την συνάγουν οι άλλοι από τα συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει. Η τέχνη είναι να βρίσκεις τον διφορούμενο λόγο , που άμα σε ρωτήσουν γιατι τον είπες , να μπορείς να πεις πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήσει με την κακή του σημασία. …. Αυτό είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο έλληνας τον έλληνα , ο ηγέτης τον ηγέτη , ο φιλόσοφος τον φιλόσοφο , ο ποιητής τον ποιητή αλλα και ο ανάξιος τον άξιο , ο ουσιαστικά αδύνατος τον ουσιαστικά δυνατό. .... και ξένος , θα δοκιμάσεις την αιχμή τούτου του όπλου κι εσύ όπως την δοκίμασα κι εγώ. Θα απορήσεις σε τι κοινωνική περιωπή βάζουν οι έλληνες τους δεξιοτέχνες της συκοφαντίας , πως τους φοβούνται οι πολλοί και αγαθοί , και πως τους υπολήπτονται οι χρησμοθήρες και πως γλυκομίλητα τους χαιρετούν όταν τους συναντούν στις στοές και στην αγορά. ........................................................ ................................................................................................................. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΒΔΟΜΟ …Το ανυπότακτο σε κάθε πειθαρχία , η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος , η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας σπρώχνουν σχεδόν τον Έλληνα να θεωρεί τον εαυτό του πρώτο ανάμεσα στους άλλους. Αδιαφορώντας για όλους και για όλα , παραβλέποντας ότι γίνηκε πριν και ότι γίνεται γύρω του , αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως πορεύεται πρώτος τον δρόμο το σωστό. Ταλαιπωρεί από αιώνες την ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες. Παρά να υποβάλει τη σκέψη του στην βάσανο μιας ομαδικής συζήτησης , προτιμάει να ριψοκινδυνεύει με μόνες τις προσωπικές του δυνάμεις. Πρόσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών μερίδων τους με τους δήθεν φίλους των και θα δεις ότι οι περισσότερες είναι προσχήματα. Ο ηγέτης λέει την γνώμη του , βελτιώνει την διατύπωσή της με τις πολλές επαναλήψεις , χωρίς ούτε να περιμένει , ούτε να θέλει καμία αντιγνωμία. Και οι φίλοι του το ξέρουν καλά αυτό και συχνάζουν σε αυτές τις συσκέψεις η για να μάθουν τα νέα της ημέρας η για να βρουν ευκαιρία να κολακέψουν τον ηγέτη. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται μόνος του μέσα στις δικές του σκέψεις , γιατί πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του , η το χειρότερο γιατί η χρησιμοποίηση και των άλλων στην εκτέλεσή του , θα περιόριζε την κυριότητά του επάνω στο έργο , θα το έκανε περισσότερο τέλειο , αλλά λιγότερο δικό του , και εκείνο που προέχει για τον έλληνα δεν είναι το πρώτο , αλλά το δεύτερο. Έτσι σε πρώτη μοίρα έρχεται η τιμή του και σε δεύτερη η αξία του έργου. Αυτή είναι η αδυναμία του πολιτικού ήθους που θα παρατηρήσεις στους έλληνες δημόσιους άνδρες , που κατά τα άλλα είναι και πιο υψηλόφρονες και πιο αδέκαστοι και σχεδόν πιο φτωχοί από τους σύγχρονους δικούς μας. Οι παλιοί όμως ρωμαίοι , αυτοί κατείχαν την αρετή της μετριοφροσύνης που απουσιάζει και απουσίασε πάντα από την ελληνική πολιτική ζωή και γι' αυτό τότε κατορθώσανε , αν και σε τόσα καθυστερημένοι , να πάρουν την κοσμοκρατορία από τα χέρια των ελλήνων. Γιατί βλέπεις , τούτη η μοιραία για την τύχη των ελλήνων εγωπάθεια φέρνει και ένα άλλο χειρότερο δεινό : Όπου βασιλεύει , τα έργα σχεδιάζονται πάντα μέσα στα στενά όρια της ατομικότητας, σύντομα και βιαστικά, για να συντελεστούν όλα , πριν το πρόσωπο εκλείψει. Η πολιτική όμως που θεμελιώνει τις μεγάλες πολιτείες Δε σηκώνει ούτε βιασύνη , ούτε συντομία. Σχεδιάζεται σε έκταση αιώνων. Δεν προσδένεται σε άτομα, αλλά σε ομάδες προσώπων , σε διαδοχικές γενιές. Στην εκτύλιξή της εξαφανίζεται το εφήμερο άτομο και παίρνουν την πρώτη θέση , διαρκέστερες υποστάσεις , λαοί , οικογένειες ,πολιτικές μερίδες , η κοινωνικές τάξεις. Τα εδραία πολιτικά έργα μέσα στην ιστορία είναι υπέρ προσωπικά . Και δυστυχώς , οι έλληνες μόνο σε προσωπικά έργα επιδίδονται με ζήλο. Γι αυτό η δεν φτάνουν ως την τελείωση ενός άξιου πολιτικού έργου , η όταν φτάσουν , φέρνει μέσα του το έργο του το ίδιο το σπέρμα της φθοράς. Και αυτό είναι δίκαιο. Γιατί σκοπός των ελλήνων είναι η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου ατόμου , όχι η μόνιμη απρόσωπη ευόδωση του ιδίου του έργου. Έπρεπε εξαιρετικά ευνοϊκές περιστάσεις να συντρέξουν με την μεγαλοφυΐα του Αλέξανδρου του Μακεδόνα για να αποκτήσουν για λίγα χρόνια οι έλληνες μια κυρίαρχη πολιτική θέση στην οικουμένη. Αλλά και εκεί το έργο , στηριγμένο σε ένα πρόσωπο , όχι σε μιαν κοινότητα ανθρώπων , ούτε σε μία πολύχρονη παράδοση , μόλις εξαφανίστηκε ο δημιουργός του , διαλύθηκε μέσα σε χέρια των ιδίων εκείνων ανθρώπων που όταν ο Αλέξανδρος ζούσε , στάθηκαν οι απαραίτητοι συντελεστές του. Αλλά το έργο , βλέπεις , δεν ήταν δικό τους. Δεν τους είχε κάνει ο αυταρχικός ηγέτης κοινωνούς στην τιμή του έργου , αλλά θήτες του γιγάντιου εγωισμού του. ............................................. ....................................................................... .............................................. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΓΔΟΟ Ποτέ , μα ποτέ δεν θέλησα να σου πω ότι λείπει η πολιτική σκέψη από την Ελλάδα. Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο μάλιστα απ' όσο φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα από έξω. Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της , γιατί οι άνδρες που την κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλον σε μιαν αδιάκοπη πεισματική και το πιο συχνά , μάταιη σύγκρουση. Εάν λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών, δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης , ούτε η αγωνιστική διάθεση. Στο χαρακτήρα , στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια. Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου. Δεν κρίνουν ποτέ με δικαιοσύνη το συναγωνιστή τους και γι αυτό δεν υποτάσσονται ποτέ στην υπεροχή του. Δεν έχουν την υπομονή μέσα στον κύκλο των ισοτίμων , να περιμένουν με την τάξη του κλήρου η της ηλικίας την σειρά τους. Έτσι διασπαθίζοντας την δύναμη του και τις αρετές του κατάντησε ο λαός με την υψηλότερη και πλουσιότερη στην θεωρία πολιτική σκέψη, να μείνει τόσο πίσω από μας στις πρακτικές πολιτικές του επιδόσεις. … τα δεινά , όσα υποφέρανε ως τα σήμερα οι έλληνες , μα θαρρώ και όσα θα υποφέρουν στο μέλλον , μια έχουν κύρια και πρώτη πηγή, την φιλοπρωτία , την νόμιμη θυγατέρα του τρομερού των εγωισμού. Μου γράφεις πως αυτό συμβαίνει και αλλού και προ παντός σε μας. Η διαφορά καλέ μου φίλε , έγκειται στο μέτρο και στην ένταση της φιλοπρωτίας . Βέβαια και εμείς σήμερα δεν υστερούμε . Αλλά την εποχή που θεμελιώνονταν το μεγαλείο της Ρώμης δεν είχαν υπερβεί οι δικοί μας το πρεπούμενο μέτρο. Υποτάσσονταν στον κοινό νόμο και στους γενικούς σκοπούς της πολιτείας , ενώ οι έλληνες το ξεπέρασαν πριν προφτάσουν να στεριώσουν την δύναμή τους στην οικουμένη. Όσο όμως αυστηρότερος και αν θέλω να είμαι , καθώς είναι χρέος μου, για μας τους ρωμαίους , δεν ξέρω αν μεταξύ των ρωμαίων , και σήμερα ακόμα , υπάρχουν τόσο φανατικοί και αδίστακτοι στο κυνήγημα των τιμών , όσοι υπήρξανε μεταξύ των ελλήνων στους ενδοξότερους τους αιώνες. Μήπως υπερβάλω καλέ μου φίλε ; Μήπως βλέπω το θαυμαστό γένος των ελλήνων με τα μάτια της γεροντικής κακίας ; μα είναι χρόνια τώρα που με το λυχνάρι και με του ήλιου το φως διαβάζω Αριστοφάνη , Δημοσθένη , Ευριπίδη , Θεόφραστο , Επίκουρο , Ζήνωνα , Χρύσιππο και όλο και βεβαιώνομαι περισσότερο πως δεν είμαι μόνος στον τρόπο που τους κρίνω. Όχι φίλε μου , Δε βλέπω πως είμαι άδικος όταν λέγω πως πρόθεσή τους συνήθως δεν είναι να ξεπεράσουν σε αξιότητα η και σε καλή φήμη τον αντίπαλό τους , αλλά να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από την δική τους θέση , όποια κι αν είναι. Την αρχαία «ύβριν» των την κατεβάσανε στο χαμηλότερο επίπεδο. Κάποτε με τούτη την ισοπέδωση προς τα κάτω νομίζουν ότι επαναφέρουν το πολίτευμά τους στην ορθή του βάση. Μάταια ξεχώρισε ο μεγάλος Σταγειρίτης την «δημοκρατία» (Σ.Μ. οχλοκρατία) από την «πολιτεία» (Σ.Μ. ορθή δημοκρατία). Η θέλησή τους για ισότητα , άμα την αναλύσεις , θα δεις ότι δεν απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης , αλλά από τον φθόνο της υπέρτερης αξίας. «Μια που εγώ , λέει ο έλληνας, δεν είμαι άξιος να ανέβω ψηλότερα από σένα , τότε τουλάχιστον και εσύ να μην ανεβείς από μένα ψηλότερα. Συμβιβάζομαι με την ισότητα». Συμβιβάζεται με την ισότητα ο έλληνας , γιατί τι άλλο είναι παρά συμβιβασμός να πιστεύεις ανομολόγητα πως αξίζεις την πρώτη θέση και να δέχεσαι μία ίση με των άλλων ! Μέσα του λοιπόν δεν αδικεί τόσο ο έλληνας , όσο πλανάται. Γεννήθηκε με την ψευδαίσθηση της υπεροχής . Και ύστερα θα συναντήσεις και μεταξύ των ελλήνων την άλλη ψευδαίσθηση που τους κάνει να υπερτιμούνε την μία αρετή που έχουν και να υποτιμούν τις άλλες που τους λείπουν. Είδα δειλούς που φαντάζονταν πως μπορούν να ξεπεράσουν όλους μονάχα με την εξυπνάδα τους και ανδρείους που πίστευαν πως φτάνει για να ξεπεράσουν όλους η ανδρεία τους. Είδα έξυπνους που φαντάζονταν ότι δεν χρειάζεται να γίνουν πρώτοι , ούτε η επιστήμη , ούτε η αρετή. Είδα κάτι σοφούς που θελαν να σταθούν επάνω από τους έξυπνους και από τους ανδρείους με μόνη την επιστήμη και την σοφία. Πόσο αλήθεια άμαθοι της ζωής μπορεί να είναι αυτοί οι αφεντάδες της γνώσης! Τι κακό μας έκανε αυτός ο Πλάτωνας ! Πόσους δολοπλόκους πήρε στο λαιμό του που νομίσανε πως είναι «άνδρες βασιλικοί» ! Μα είδα τέλος , αγαπητέ μου Νάβιε , και κάτι ενάρετους , που δεν το χώνευαν να μην είναι πρώτοι στην πολιτεία , αφού ήταν πρώτοι στην αρετή. Και βέβαια δεν στασίαζαν όπως οι βάναυσοι και οι κακοί , αλλά αποσύρονταν σιωπηλοί και απογοητευμένοι στους αγρούς των , αφήνοντας τον δήμο στα χέρια των δημαγωγών και των συκοφαντών , η δηλητηριάζανε την ίδια τους την αρετή και τους ωραίους της λόγους με την πίκρα της αποτυχίας των , σαν οι ηγεσίες των πολιτειών να μην ήταν μοιραία υποταγμένες στις ιδιοτροπίες της τύχης και του χρόνου και σε λογής άλλους συνδυασμούς δυνάμεων που συνεχώς τις απομακρύνουν από την ιδεατή τους μορφή και τις παραδίνουν στα χέρια των ανάξιων η των μέτριων. Τέτοια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες που φθείρουν τους ηγέτες των ελληνικών πόλεων. Όσο για τους οπαδούς των ηγετών αυτών , έχουν και αυτοί την ιδιοτυπία τους στον μακάριο εκείνο τόπο. Είναι οπαδοί, πραγματικοί οπαδοί , μόνο όσοι έχασαν οριστικά την ελπίδα να γίνουν και αυτοί ηγέτες. Έτσι θα παρατηρήσεις ότι πιστοί οπαδοί είναι μόνο οι γεροντότεροι από τον ηγέτη τους. Ελάχιστοι είναι οι οπαδοί από πίστη ιδεολογική η από πίστη στον ηγέτη. Οι πολλοί είναι πειθαναγκασμένοι από τα πράγματα , γιατί ατύχησαν , γιατί βαρέθηκαν η λιγοψύχησαν. Γι αυτό είναι και όλοι προσωρινοί , άπιστοι , ενεδρεύοντες οπαδοί , ώσπου να περάσει η κακιά ώρα. Μα και αυτοί που μένουν και όσο μένουν οπαδοί , προσπαθούν συνεχώς να αναποδογυρίσουν την τάξη της ηγεσίας και να διευθύνουν αυτοί από το παρασκήνιο τον ηγέτη. Γι αυτό και βλέπεις τόσο συχνά να είναι περιζήτητοι οι μέτριοι ηγέτες που προσφέρονται ευκολότερα στην παρασκηνιακή ηγεσία των οπαδών τους. Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει σημασία να ξέρεις ποιος είναι ο ονομαστικός ηγέτης μιας πολιτικής μερίδας αλλά ποιοι εκ του αφανούς τον διευθύνουν. Βλέπεις είναι μερικοί άνθρωποι που δεν είναι προικισμένοι με τα χαρίσματα με τα οποία αποκτάς τα φαινόμενα της ηγεσίας αλλά μόνο με εκείνα που χρειάζονται για την ουσία της , για την άσκηση της εξουσίας . Είναι αναγκασμένοι λοιπόν οι τέτοιοι να περιοριστούν στον ρόλο του υποβολέα και να αφήσουν τους άλλους που κατέχουν τα φαινόμενα να χαριεντίζονται επάνω στην σκηνή. ........................................................... ..................................................... .................................................. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΑΤΟ …Και ύστερα ,μήπως δεν βλέπω και την άλλη όψη του πράγματος ; Ας παραπονιόμαστε για την ελληνική εγωπάθεια εμείς που διαρκώς επάνω της σκοντάφτουμε , γιατί έχουμε να κάνουμε με την ελληνική πόλη και τους πολιτικούς της. Έχει και την εξαίσια πλευρά της η υπερτροφία αυτή της προσωπικότητας , που στις κακές της όψεις την ονομάζουμε εγωπάθεια. Έχει την πλευρά την δημιουργική , στην φιλοσοφία , στην ποίηση , στις τέχνες , στις επιστήμες , ακόμη και στο εμπόριο και στον πόλεμο. Από αυτήν αναβλύζει όλη η δόξα των ελλήνων , η μόνη δόξα στην ιστορία που μπορεί να σταθεί πλάι στην δική μας. Φοβάμαι μονάχα , γιατί , και ας μην το βλέπεις εσύ , κατά βάθος με γοητεύουν και εμένα οι έλληνες , που είναι και θα είναι πάντα οι δάσκαλοί μου. Φοβάμαι πως φτάσαμε στον καιρό , που η φωτεινή πλευρά της προσωπικότητάς των πηγαίνει όλο μικραίνοντας και αντίθετα η σκοτεινή όλο και αυξάνει , και δεν ξέρω , δεν μπορώ να ξέρω αν ετούτος ο κατήφορος μπορεί ποτέ πια να σταματήσει. ................................................................. ....................................................... ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΚΑΤΟ … Δεν σου κρύβω πως με πείραξε ο λόγος σου , πως δείχνομαι τάχα κακός και άδικος με τους έλληνες. Ας αρχίσω λοιπόν σήμερα το γράμμα μου με έναν έπαινο γι αυτούς, για να ξεπλύνω έτσι κάπως την μομφή σου. Ο εγωισμός δεν κάνει τους έλληνες μόνο κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες σον πόλεμο. Έχουν αιώνων τρόπαια που μέσα στην μνήμη τους γίνονται σαν νόμοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέεις την διάλυση της στρατιωτικής δύναμης , που έχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες , με την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική δεξιοτεχνία των ελλήνων . Μα δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο έλληνας γενναίος και άξιος μαχητής , αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς γιατί η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική , σαν των περισσοτέρων λαών , αλλά ατομική , γι αυτό δεν φοβάται , και εκεί που βρίσκεται μόνος του , να ριψοκινδυνεύσει, στην ξενιτιά , στο παράτολμο ταξίδι , στην εξερεύνηση του αγνώστου. Γι αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτέ και θεμελίωσε για αιώνες αποικίες , έξω από τις στήλες του Ηρακλέους και πέρα στα χιόνια της Σκυθίας . Και στον καιρό μας ακόμη , έλληνες δεν είναι εκείνοι που τόλμησαν να διασχίσουν άγνωστες θάλασσες για να φτάσουν στην χώρα των Ινδών και στις έμπειρες χώρες πιο κάτω από την γη των Αιθιόπων; Αναρωτιέσαι κάποτε γιατί τα τολμάει αυτά τα παράτολμα ο έλληνας; Επειδή είναι γενναίος ο έλληνας , είναι και παίκτης. Παίζει την περιουσία του , την ζωή του και κάποτε την τιμή του. Γεννήθηκε για να σκέπτεται μόνος , για να δρα μόνος , για να μάχεται μόνος και γι αυτό δεν φοβάται την μοναξιά. Εμείς αντίθετα είμαστε από τα χρόνια τα παλιά μια υπέροχα οργανωμένη αγέλη. Σκεπτόμαστε μαζί , δρούμε μαζί , μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί την τιμή , τα λάφυρα , την δόξα. Οι έλληνες Δε δέχονται , όσο αφήνεται η φύση τους ελεύθερη , να μοιραστούν τίποτε με κανέναν. Το εθνικό τους τραγούδι, αρχίζει με έναν καυγά , γιατί θελήσανε να κάνουν μοιρασιά ανάμεσα σε άντρες που μοιρασιά δεν δέχονται (Σ.Μ. αναφέρεται στην Ιλιάδα). Και μια που πήρα τον δρόμο των επαίνων , άκουσε και αυτόν , που δεν είναι και ο μικρότερος. Οι αυστηρές κρίσεις που τώρα βδομάδες σου γράφω , θαρρείς πως είναι μόνο δικές μου; Τις πιο πολλές τις διδάχτηκα από έναν έλληνα , από τον Επίκτητο. Νέος τον άκουσα να εξηγεί το μέγα δράμα του γένους του. Ήσυχα , καθαρά , με την ακριβολογία και την χάρη που σφράγιζε τον λόγο του , μας ετοίμαζε για έναν κόσμο που είχε πια περάσει, για μίαν Ατλαντίδα που είχε κατακαλύψει ο Ωκεανός. Κάποτε κάνοντας την απολογία της πατρίδας του , μας έλεγε : «Δεν είναι τόσο δίκαια τα ανθρώπινα, ώστε μόνο αμαρτήματα να είναι οι αιτίες των τιμωριών. Η Τύχη , η τυφλή θεά , η τελευταία στην οποία θα πάψω να πιστεύω , πρόδωσε συχνά τους έλληνες στον δρόμο τους. Αλλά και αυτοί , πρόσθετε , την συντρέξανε με τον δικό τους τρόπο». Μην νομίσεις όμως πως μόνο ένας Επίκτητος κατέχει την αρετή του «γνώθι σαυτόν» . Σε κάθε κόχη , απάγκια της αγοράς κάθε πόλης , σε κάθε πλάτανο από κάτω της ευλογημένης ελληνικής γης , θα βρεις και έναν έλληνα , αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχτεί και ας είσαι ξένος. Αρκεί εσύ να μην αρχίσεις να κακολογείς τίποτε το ελληνικό, γιατί τότε ξυπνάει μέσα του μια άλλη αρετή , η περηφάνια. Ναι , ναι , σε βλέπω να γελάς , Ατίλιε Νάβιε , αυτούς τους ταπεινούς κόλακες που σέρνονται στους προθαλάμους μας, γελάς που τους ονομάζω περήφανους. Και όμως θα αστοχήσεις στο έργο σου αν αγνοήσεις αυτήν την αλήθεια. Πρόσεξε την υπεροψία και την φιλοτιμία των ελλήνων. Μην πλανάσαι ! `Έχουν την ευαισθησία των ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες , ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε ! Η πολυσύνθετη ψυχή τους χωράει λογής αντιφάσεις και έρχονται ώρες που για πολλούς είναι δίκαιος ο ειρωνικός λόγος του Ιουβενάλιου "Graeculus esuriens, in coelum jusseris , ibit" (τον λιμασμένο γραικύλο , κι αν στον ουρανό τον προστάξεις να πάει , θα πάει) . Άλλοι όμως είναι τούτοι οι γραικύλοι και άλλοι οι έλληνες. Και το πιο περίεργο , οι ίδιοι τούτοι σε άλλες ώρες είναι γραικύλοι (graeculus) και σε άλλες έλληνες (graeci) . Δεν πρέπει ποτέ να δώσεις την εντύπωση στον έλληνα ότι του αφαίρεσες την ελευθερία του. `Άφησε τον , όσο μπορείς , να ταράζεται, να θορυβεί , και να ικανοποιεί την πολιτική του μανία , μέσα στην σφαίρα που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Εσύ πρέπει να έχεις την τέχνη να επεμβαίνεις μόνο την τελευταία στιγμή, όταν δεν μπορείς να βάλεις τους έλληνες να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Πάντοτε βρίσκονται οι διαφωνούντες μεταξύ των ελλήνων, που θα είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν , είτε θεληματικά, είτε , συνηθέστερα , άθελά τους. Υποβοηθώντας το τυφλό παιγνίδι των φατριών από το παρασκήνιο , χωρίς να προσβάλλεις την περηφάνιά τους , μπορεί να οδηγήσεις τις ελληνικές πόλεις προς το καλό πολύ ευκολότερα παρά με τις σοφότερες διαταγές που θα εξέδιδες, αν ήσουνα ανθύπατος στην Ισπανία η στην Ιλλυρία. .......................................... ............................. ............................ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΔΕΚΑΤΟ Όμως αν θέλεις στην Ελλάδα πραγματικά να επιβάλεις μία απόφασή σου, όσο σωστή και αν είναι , κοίταξε να μην φανεί η πρόθεσή σου. Πρέπει να θυσιάσεις την τιμή μίας απόφασης για να την επιβάλεις μεταξύ των ελλήνων. Κάλεσε ιδιαιτέρως έναν-έναν τους αρχηγούς των μερίδων , δώσε στον καθένα την ευκαιρία μίας επίπλαστης πρωτοβουλίας. Φυσικά , αν δυστροπούν , να τους τρομάξεις , αλλά και αυτό υπό εχεμύθεια , χωρίς να αναγκάσεις την φιλοτιμία τους να πάρει τα όπλα. Δώσε τους κάποια περιθώρια έντιμης υποχώρησης και όταν ακόμη στην πραγματικότητα διατάσεις , μην τους πεις ότι διατάσεις. Πες τους ότι δεν διατάσεις , αλλά ότι αν δεν γίνει τούτο κι εκείνο, τότε οι ρωμαϊκές λεγεώνες θα αναγκαστούν να μετασταθμεύσουν για λόγους ασφαλείας σε άλλη επαρχία και τότε μπορεί τίποτε Γέτες η Κέλτες η Δακοί να στείλουν τα στίφη τους να δηώσουν την χώρα και ας αναμετρήσουν οι ίδιοι τις συνέπειες και ας αποφασίσουν. … Όλα αυτά δεν σου τα λέω για να σε κάνω να περιφρονείς τους έλληνες. Απεναντίας σου τα λέω για να τους καταλάβεις και να τους προσέξεις. Ακόμη και σήμερα διατηρούν τα ίχνη μερικών αρετών που μοιάζουν με την χόβολη μίας μεγάλης πυρράς. Μελετητές της ψυχής των ατόμων και του όχλου , θα τους δεις να εκτελούν μερικούς θαυμάσιους ελιγμούς , να χαράζουν πολιτικά σχέδια περίλαμπρα , με μια ευκινησία στην σκέψη και μια γοργότητα στις αντιδράσεις που εμείς εδώ ποτέ δεν φτάσαμε. Μόνο που ύστερα θα μελαγχολήσεις βλέποντας πως είναι πια ασήμαντοι οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται αυτά τα εξαίσια χαρίσματα. ................................................................. ............................................... ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΩΔΕΚΑΤΟ Πρόσεξε αυτούς τους παλικαράδες της πολιτικής , που δεν καταλαβαίνουν ότι είναι γελοίο να έχεις το ύφος του δυνατού και του τρανού , όταν από καιρό έχεις πάψει να είσαι. Καθώς τρέφονται από την οπτασία των περασμένων τους μεγαλείων και δεν μπορούν να συμμορφωθούν με τις σημερινές τους διαστάσεις, πολύ θα σε ταλαιπωρήσουν με την αξίωσή τους να μην επεμβαίνεις στα πράγματα της πόλης τους............................................................ .............................. ............................................... Εδώ τελειώνουν οι Οξυρρύγχειοι πάπυροι (σε μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου)................................ .......................... ............................ ...................................................................... ...................................... Εὐχαριστῶ τὸν Στάθη γιὰ τὸ κείμενο.

ΣΥΝΩΜΟΣΙΟ-LOVERS

Βγήκαν πάλι διάφοροι καλοὶ ἄνθρωποι , γεμάτοι κατανόηση, γιὰ νὰ μὰς πείσουν γιὰ τὴν ἀθωότητα τῶν σεμνῶν καὶ ταπεινῶν. ................................................................................................................................................. Πρίν δύο χρόνια ἔφταιγε ποὺ ὁ πρωθυπουργὸς (λέω καὶ ἀστεία) ἔκανε κονὲ μὲ τοὺς Ρώσους. Καὶ γιὰ νὰ τὸν ζημιώσουν οἱ Ἀμερικανοὶ ( συνεχίζω) Βάλανε τοὺς Ἀλβανοὺς καὶ τοὺς Τούρκους νὰ μὰς κάψουν. Καὶ τῶρα; Τῶρα ποὺ οἱ Ρῶσοι μὰς ἔφτυσαν στὰ μοῦτρα καὶ τὰ φτιάξαν μὲ τοὺς Τούρκους; Τῶρα ποὺ ἔχουμε σκύψει καὶ δὲν χαλάμε χατίρια; Ποιοὶ τὰ κάψανε; Οἱ Ρῶσοι γιὰ ἐκδίκηση, ποὺ τοὺς ἀναγκάσαμε νὰ πάνε μὲ τοὺς ἄπιστους βρωμιάρηδες; Οἱ Γιουροπέοι, ποὺ δὲν βάνουμε τὰ ἀκριβὰ τοὺς συστήματα; Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἄλλη ἐκδοχὴ ποὺ παρατίθεται ἐδῶ. Πρόκειται γιὰ ἄρθρο συναδέλφου ἐθνικόφρωνος: .................................................................................................................... "Ἀφοὺ ὅμως ἐπρόκειτο περὶ συνωμοσίας, τὸτε, γιατὶ νὰ μὴν πάμε πιὸ κάτω, καὶ νὰ δεὶξωμεν καὶ τὴν προσφορὰν τῆς πατρίδος εἰς τὴν ἀνθρωπότηταν; Κύριοι, (καὶ κυρίες) Ταῖς φωτιαῖς ἔθεσον οἱ Ἀμερικανοὶ τῂ συνεργασίῃ τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν! Μάλιστα! Ὁ σκοπὸς ἦτο ἱερὸς καὶ αἱ προθέσεις ἀγαθαῖ. Ἤθελον μελετήσωσι τὴν αὔξησιν τῆς θερμοκρασίας τῶν Ἀθηνῶν, συνεπείᾳ τῆς ἀπωλείας τῶν πέριξ δασῶν!. Σχετικὴ μελέτη καθηγητοῦ προβλέπει αὔξησιν τῆς τάξεως τῶν 6 βαθμῶν. Ὅσον δηλαδῆ ἀπαιτούνται διὰ τὴν τῆξιν τῶν πάγων τοῦ πλανήτου. Εὐλόγως θὰ διαμαρτυρηθήτε ἀρκετοὶ ἐξ ὑμῶν, ὅτι αἱ Ἀθήναι ἔστι ἀπαγεῖς (στερούνται παγόβουνων). Ὁρθῶς λέγω, ἀλλ' ἀντιστοίχως, βρίθουσι ψυχροπισθίων (κρυόκωλων) θηλέων, αἵς δύνανται ληφθώσι ὥς τέτοια. Διπλοὺν ἄρα, τὸ ὅφελος. Μελετήσωμεν τὸ πειραμα καὶ ἀποκτήσωμεν φλογερὰς συζύγους!" .............................................................................................................................................................. Λιάκωνις Δημοσθενιάδης Ἐφημερὶς: Χρυσὴ Κουκούλα