Κάποια στιγμὴ νὰ λήξουμε τὸ θέμα μὲ τοὺς προγόνους μας. Ὁ ὅρος « Ἕλλην» δὲν εἶναι ἐθνικός, ἀλλὰ ἀντίθετα, ἐνδεικτικός της ἰδιότητος. Φυλετικά, μπορεῖ νὰ εἴμαστε Ἀχαιοί, Δαναοί, Ἴωνες, Δωριεῖς, Φρύγες, Λυδοί, Βλάχοι, Ρωμαῖοι, Γερμανοί, Σλάβοι, Τουρανοί, Γύφτοι ἡ ὁτιδήποτε ἄλλο. Οἱ Ἕλληνες, εἶναι μέτοχοί της αὐτῆς ἀγωγῆς, καὶ ἡ ἀγωγὴ προφανῶς δὲν κληρονομεῖται, ὄπως δὲν κληρονομεῖται ὁτιδήποτε ἄλλο ἐπίκτητο. Κι αὐτὰ δὲν τὰ λέω ἐγώ, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι οἱ ἀρχαῖοι! Κι ἄντε νὰ δῶ τώρα τὰ ἑλληναράκια, τί ἔκαναν καὶ θέλουν νὰ λέγονται Ἕλληνες.
Ἂν βαφτεῖς γαλανόλευκος, δὲν ἔγινες Ἕλληνας. Ἔγινες μπογιατισμένος. Κι ὄχι τίποτ’ ἄλλο, ἀλλὰ μαγαρίζουν καὶ τ’ ὄνομα καὶ σὲ λίγο θὰ ντρεπόμαστε καὶ νὰ τὸ λέμε. Λέτε νὰ εἶναι ἐγκάθετοι; (!)
