Θυμᾶμαι τὶς παλιὲς ἐκεῖνες μολότοφ, ὄχι ἐκεῖνες πρὶν εἴκοσι χρόνια ποὺ νομίζεις. Πιὸ παλιά. Αὐτὲς μὲ τὶς ὁποῖες οἱ Ρῶσοι ἔκαιγαν τὰ γερμανικὰ ἅρματα. Ποῦ τὶς πετᾶς καὶ λαμπαδιάζει τὸ σύμπαν. Καὶ βλέπω τὶς τωρινὲς καὶ προβληματίζομαι. Ἕνα πὰφ καὶ τέλος. Μιὰ φλογίτσα μιὰ σταλιὰ ἴσα νὰ ἀνάψεις ἕνα τσιγάρο. Μικρούλα σὰν τὰ τσουτσούνια αὐτῶν ποῦ τὶς πετᾶνε… ἴσα νὰ φανοῦν στὸ γυαλί.
Ἂμ ἔτσι δὲν κάνεις ἐπανάσταση. Κάνεις τὴν τελετὴ ἔναρξης τοῦ Παπαϊωάννου.
