ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΠΤΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ...

Αὐτὸ εἷναι τὸ ρεφρέν, ἀπὸ ἕνα παλιό, τραγουδάκι ἑνὸς hip-hop συγκροτήματος. Ὅπως λέμε, δεῖχναν στον ΚΝίτη τὸ φεγγάρι, κὶ ἐκεῖνος ἔβλεπε τὸ δάχτυλο... Ἄσχημο πράμα ἡ ἀνασφάλεια. Σὲ κάνει νὰ κυνηγᾶς μάγισσες, γιᾶ τὸ κακό ποὺ σοῦ συμβαίνει, ἀλλᾶ νὰ μὴν μπαίνεις στὸν κόπο νὰ ψάξεις γιᾶ κάτι ρεαλιστικότερο. Καὶ εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ προσεύχεσαι, παρὰ νὰ κάνεις κάτι. Ἄσε ποὺ μετᾶ ἔχεις και καλῆ δικαιολογία. Ἔ! Ἀφοῦ δεν ἤθελε ὀ Θεὸς... Ἐγῶ προσευχήθηκα καλᾶ, ἀλλᾶ δὲν ἤθελε... Δὲν ρωτάμε κάτι, ὅταν φοβόμαστε τὴν ἀπάντηση. Καὶ ψάχνουμε στὰ πιὸ ἄσχετα σημεία, τὶς πιὸ ἐξωφρενικὲς ἀπαντήσεις, ἀντὶ νὰ στρώσουμε κάτω τον κώλο μὰς και νὰ ἀνοίξουμε τὰ μάτια μᾶς, νὰ δοῦμε τὶ συμβαίνει. Εἷναι στοιχειώδες νὰ καταλάβουμε, ὅτι δὲν γίνεται νὰ τὰ κάνουμε ὅλα σωστά, ἀλλᾶ τὸ ἀποτέλεσμα νὰ εἷναι λάθος. Κάτι ἀπ' ὄσα θεωρούσαμε σωστά, προφανῶς εἷναι λάθος. Τὸ νὰ ἔχεις διαβάσει, καὶ παπαγαλίσει, πολλὰ βιβλία, ἔ! δὲν σὲ κάνει καλλίτερο ἀπὸ τοῦς ἄλλους, ποὺ δὲν ἔχουν διαβάσει τίποτα. Ὤ! πόσο βολικὸ εἷναι νὰ κρύβεσαι!... Γλυτώνεις...