26 Απρ 2008

ΜΠΙΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ

ταν παλι κάποιος θελε ν κάνει πόλεμο, τ πρτο πράγμα πο φρόντιζε, ταν, ν ποκλείση τν χθρό του, π κάθε τί, πού του ταν ναγκαο. Ξυλεία, τρόφιμα, νερό, ταν πάντα πρτος στόχος, πρν ξεκινήσει νας πόλεμος. ξυλεία, γιατί κτς π λικ κατασκευν, ταν κα μόνη πηγ νέργειας, κα βέβαια νερ κα τρόφιμα γι προφανες λόγους. Μ τν ποκλεισμ ατό, πιτιθέμενος φρόντιζε ν δυσκολέψη τ ζω το ντιπάλου, κα ν τν ξαθλιώση, στε ν εναι εκολότερο ν τν καταβάλη.

Παράλληλα, φρόντιζε ν νσπείρη ριδες, στν ντίπαλο, γι ν τν διασπάση. Ν τν χωρίση, σ πολλές, μικρς ,φανατικς σέχτες, ο ποες θ διαφορον, κα θ χθρεύονται μι τν λλη.

Σ ντίστοιχη θέση, βρίσκεται σήμερα νθρωπότητα. Κάποιοι, σκεμμένα, ποκλείουν τος νθρώπους, π τν νέργεια, τ τρόφιμα κα τ νερό. Τ πετρέλαιο, τ έριο, τ ρεμα, συνεχς κριβαίνουν, χι μόνο, κάνοντας τ ζω τν νθρώπων δύσκολη, λλ κα προμηνύοντας να κόμα χειρότερο μέλλον. Τ τρόφιμα κα τ νερ κριβαίνουν διαρκς, πίσης, κα γι λα ατ δν χει δοθε μι πειστικ δικαιολογία. ντίθετα, ξαπολύονται διαρκς πειλές, τι θ πεινάσουμε, θ διψάσουμε θ κρυώσουμε, ( θ ψηθομε), κα γενικ τι θ ξεμείνουμε. Ο δικαιολογίες πο δίνονται, εναι σ δυ κατευθύνσεις. μι εναι γι τος βλάκες πο νομίζουν, τι σταθήκαμε τυχοι, μυαλοι, κα τώρα ξεμένουμε, κα δεύτερη, γι τος βλάκες πο πιστεύουν, τι εναι θέμα κερδοσκοπίας.

ν σταθήκαμε μυαλοι κα σπαταλήσαμε τν νέργειά μας, μπορομε τώρα ν σταματήσουμε τ σπατάλη χωρς –πρακτικά- καμία πώλεια. Δν θ πάθουμε κάτι, ν σβήσουμε, τ κακόγουστα, διακοσμητικ φτα τν κτηρίων, μ τ ποία ξευτελίζεται, κάθε ννοια ρχιτεκτονικς, οτε ἐὰν σβήνουν τ φτα τν δρόμων, τν μέρα, πο πολλς φορς μένουν ναμμένα. Μόνο κα μόνο ατ εναι ΠΟΛΛΑ κιλοβάτ, πεταμένης νέργειας. Τ δ τρόφιμα θ μποροσαν ν μν πετιονται στς χωματερές, λλ ν διανέμονται κανονικά. Κα ο παραγωγο θ μποροσαν ν παράγουν σο ατο κρίνουν σκόπιμο, πως γινόταν δ κα χιλιετίες, κα χι σο τος ποχρεώνουν μ διάφορες δηγίες. Γι τ νερ ς μν μιλήσω, μις κα λοι, εδαμε ν βρέχει πολύ, γι ρκετος μνες, (στν λλάδα μέχρι τς ρχς πριλίου) κα ν πλημμυρίζουν πόλεις κα χωριά, κα δν μπορ ν πιστέψω, τι βρεχε παντο, κτς π τος ταμιευτρες, στος ποίους παρεμπιπτόντως, φυσιολογικά, καταλήγουν τ νερά.

Οτε θέμα κερδοσκοπίας πιστεύω πς εναι. Ο κερδοσκόποι, εναι πλς τ τσοπανόσκυλα, πο κατευθύνουν τ κοπάδι. ποιος μαζεύει τ λεφτά, κάτι πρέπει ν τ κάνει. ν πλς τ συσσωρεύη, τότε πλς τ στερε π τος πολοίπους. Ο λίγοι πο τ μαζεύουν, χουν τόσα, πο δν γίνεται ν τ ξοδέψουν λα. Πάρτε παράδειγμα τν οκογένεια νάση, τος Ροκφέλερ κ.λ.π. σοι τ χον λοιπόν, φροντίζουν μόνο ν ταΐζουν, μερικος πεινασμένους, γι ν τος χουν ποτακτικούς. Κα βέβαια, ο διοι δν κινδυνεύουν ν ξεμείνουν π χρήματα ποτέ, φο τ χουν μαζέψει λα, και θα συνεχίσουν να τα μαζεύουν.

Ελογα λοιπόν, θ ναρωτηθε κανείς, «γιατί λα ατά, τότε;». ξουσία, εναι κάποιο εδος διαστροφς, πο χει τ ρίζα του, στ πρωτόγονο νστικτό της πιβίωσης. Ἐὰν πικρατς, τότε σίγουρα δν κινδυνεύεις. σο σχυρότερος εναι κάποιος, τόσο σφαλέστερος νοιώθει. Βέβαια, τωριν κτροπή, εναι ξω π κάθε μέτρο, κα ατ δημιουργε κόμα να ζήτημα. Γι ποι λόγο, ν θέλει κάποιος, ν εναι τόσο σχυρός. Ν θέλει δηλαδή, χι μόνον, ν εναι τ φεντικό, λλ πραγματικά, ν συνθλίψει, τος διους τους πηκόους του. Ατ πο ζομε, εναι να εδος ξόντωσης τν νθρώπων. Μι ξόντωση, πο γίνεται, ετε μεσα, μ πολέμους, σφαγς κ.λ.π., ετε μμεσα, μέσω το ποβιβασμο τς ποιότητας τς ζως, μ κάθε μέσο, πο δν εναι το παρόντος ν ναφερθ. Μπορε ν φαίνεται σκληρό, σκοπο, πρακτικ μως φαρμόζεται, κα μάλιστα στ γειτονιά μας. ς δή, ποιος μφιβάλλει, τί γίνεται στν Παλαιστίνη, κι ς μας ξηγήσει, ποι ζωτικ νάγκη, χουν ο βραοι, ν εναι τόσο κτηνώδεις μ τος Παλαιστινίους. Μι χώρα, μ τέτοια πρόοδο, τεχνολογικ λλ κα πολιτισμική, πο δη, μπορε, ν θρέψη τος κατοίκους της, γιατί ν δαπαν τεράστια χρηματικ ποσά, συντηρώντας ναν σκοπο πόλεμο, ν μπορε μ λιγότερα, ν δημιουργήση εημερία γι λους; δικαιολογία το φανατισμο, δν εσταθε, γιατί ποιος περνάει καλά, τ καταλαβαίνει, κα δν θέλει ν τ χάση, κα κανες δν δαγκώνει τ χέρι πο τν ταΐζει, παρ μόνον ατ πο τν δέρνει.

σφαλς, χρος νς τέτοιου κειμένου, δν παρκε γι ν ναλυθον, κα ν πεξηγηθον ρκετά, τ παραπάνω. Εναι μόνο, μι καλ εκαιρία γι ν προβληματιστε κανείς. Τ σίγουρο εναι, τι πολλ συμβαίνουν «μαζεμένα» τν τελευταο καιρό, κα εναι μλλον φελές, ν τ θεωρομε τυχαία. Τ τι δν μπορομε ν πομε, μ σιγουριά, τί βρίσκεται πίσω π’ λα ατά, δν ναιρε κα τν παρξή τους. πως, ταν παίζαμε «μπίζ» παιδιά, τ τι δν βρίσκαμε, ποις ριξε τ σφαλιάρα, δν ναιροσε τ γεγονς τι τ φάγαμε.

Καλ μαντεψιά.

Ἁνδρὸ 26/04/08

Δεν υπάρχουν σχόλια: