Ἡ μόνη ἀντίστοιχα στυγνὴ δολοφονία ἀνηλίκου ποῦ μπορῶ νὰ φέρω στὸ μυαλό μου, εἶναι αὐτὴ ποὺ εἶχε περιγράψει κάποτε ὁ Κύριος Μανώλης Γλέζος. Ὅταν οἱ Γερμανοὶ μπῆκαν στὴν Ἀθήνα, μία ὁμάδα μαθητῶν γυμνασίου, ἀποδοκίμασε μία ἴλη τεθωρακισμένων, ποῦ παρήλαυνε. Ἕνας μαθητὴς μάλιστα, πέταξε μιὰ πέτρα σ’ ἕνα ἅρμα. Ἀμέσως τότε, ὁ ναζὶ πολυβολητής του, τὸν πυροβόλησε καὶ τὸν σκότωσε. Οὔτε κατέβηκε ἀπ’ τὸ ἅρμα… οὔτε τὸ σκέφτηκε… οὔτε γύρισε πίσω…
Ἅ! ἦταν καὶ πόλεμος τότε…
Κυρὰ Μαριέττα.
Τὸ πρωὶ ἄκουσα νὰ λὲς κάτι ἀχαρακτήριστα στὸ City fm καὶ θυμήθηκα τὰ φοιτητικά μου χρόνια. Τὸ Μάιο τοῦ 99 λοιπόν, στὴν ΑΣΚΤ ὀργανώναμε ἕνα ἀντιπολεμικὸ φεστιβὰλ (ὑπὲρ τῶν Σέρβων). Τὸ πρωὶ λοιπὸν ἐκείνης τῆς μέρας, πῆγα γιὰ τσιγάρα στὸ περίπτερο ἀπέναντι ἀπὸ τὴ σχολή, στὴν Πειραιῶς καὶ ὁ περιπτεράς μου ἀνέφερε, ὅτι τὸν εἰδοποίησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία, νὰ κλείσει νωρὶς τὸ περίπτερο, γιατί τὸ βράδυ -του εἶπαν- θὰ κάναμε πάρτι καὶ θὰ γίνονταν ἐπεισόδια. Τὸν καθησύχασαν ὅμως, λέγοντάς του νὰ μὴν ἀνησυχεῖ, γιατί οἱ φωτιὲς θὰ ἔμπαιναν ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ καὶ ὄχι στὸ περίπτερό του. Ὁ ἄνθρωπος ἀπόρησε καὶ γι’ αὐτὸ καὶ μοῦ τὸ ἀνέφερε. Εὐτυχῶς, γιατί ὄντες ὑποψιασμένοι ἐμεῖς, εἴχαμε τὴν κεντρικὴ πύλη κλειδωμένη καὶ μὲ φύλαξη προκειμένου νὰ ἐμποδίσουμε μαζικὴ εἴσοδο μπουκαλάκηδων. Πράγματι τὸ βράδυ, ἦρθαν οἱ μπάχαλοι ἀλλὰ μὴ μπορώντας νὰ μποῦν στὴ σχολή, ἔβαλαν φωτιὲς στὴν Πειραιῶς, ἀπ’ τὴν ἀντίθετη μεριὰ ἀπὸ τὸ περίπτερο καὶ ἀφοῦ ἔκλεισαν τὸν δρόμο γιὰ μερικὲς ὧρες, παίζοντας πετροπόλεμο ἀποσύρθηκαν, ἀφοῦ οἱ μπάτσοι «ξέχασαν» νὰ τοὺς περικυκλώσουν. Βέβαια τὸ παιχνίδι μὲ τὰ μίντια ἔγινε κανονικά, ἀφοῦ ἂπ τὰ κανάλια ἔλεγαν ὅτι κάηκε ἡ σχολή, καὶ χάθηκαν ἔργα τέχνης τεράστιας ἀξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου